คลังต้นไม้แห่งการเรียนรู้

31 กรกฎาคม 2568
16

พญาเสือโคร่ง

ไม้ประดับ
ชื่อไทย พญาเสือโคร่ง
ชื่ออื่น ชมพูภูพิงค์ ฉวีวรรณ นางพญาเสือโคร่ง เส่คาแว่
ชื่อวิทยาศาสตร์

Prunus cerasoides Buch.-Ham. ex D.Don

ชื่อวงศ์ ROSACEAE
ลักษณะวิสัย

ไม้ต้นผลัดใบ สูงได้ถึง 30 เมตร เปลือกแตกเป็นลายตามขวาง สีน้ำตาลแดงหรือสีน้ำตาลอมเทา มักหลุดล่อนเป็นแถบ มีช่องอากาศกระจายทั่วลำต้น กิ่งอ่อนและยอดอ่อนมีขนละเอียด

ลักษณะใบ

เป็นใบเดี่ยวเรียงสลับ รูปไข่ รูปใบหอก รูปขอบขนานแกมรูปใบหอก หรือรูปรี ปลายเรียวแหลม โคนรูปลิ่มหรือมนกลม ขอบจักฟันเลื่อย ปลายมีต่อม แผ่นใบบางคล้ายกระดาษ ด้านบนสีเขียว ด้านล่างสีอ่อนกว่า เกลี้ยงทั้ง 2 ด้านหรือมีขนตามเส้นใบด้านล่าง หูใบรูปลิ่ม ขอบจักเป็นครุย มีต่อมสีส้ม 2 - 4 ต่อม ร่วงง่าย ใบอ่อนสีน้ำตาลแดง

ลักษณะดอก

ออกเป็นกระจุกหรือเป็นช่อแบบช่อซี่ร่ม ช่อละ 2 - 4 ดอก มักออกดอกบานสะพรั่งพร้อมกันทั้งต้นหลังผลัด ก้านดอกยาว 0.7 - 2 เซนติเมตร ดอกสีชมพูหรือสีขาว ดอกรูปถ้วยสีแดงอมชมพู กลีบเลี้ยง 5 กลีบ รูปสามเหลี่ยม ปลายแหลมหรือมน ร่วงง่าย กลีบดอก 5 กลีบ แยกกัน รูปไข่กลับหรือค่อนข้างกลม โคนคอดคล้ายก้านสั้น ปลายเว้าตื้น เกสรเพศผู้จำนวนมาก ก้านชูอับเรณูสีชมพูเข้ม เกสรเพศเมีย 1 เกสร รังไข่เกลี้ยง

ลักษณะเมล็ด
ลักษณะผล

ผลแบบผลผนังชั้นในแข็ง รูปทรงรีหรือค่อนข้างกลม ยาว 1 - 1.5 เซนติเมตร ผลอ่อนสีเขียว สุกสีแดงเข้มถึงสีม่วงดำ (ต้นที่มีดอกสีขาว ผลสุกมีสีเหลือง) เกลี้ยงและเป็นมัน ผนังผลชั้นกลางมีเนื้อ ผนังผลชั้นในแข็ง มี 1 เมล็ด 

สรรพคุณ

นิยมปลูกเป็นไม้ดอกสวยงาม ที่เรียกว่า "ซากุระเมืองไทย" เปลือกต้นใช้ต้มน้ำดื่มแก้ไอ เลือดกำเดาไหล ลดน้ำมูก แก้คัดจมูก หรือตำแล้วคั้นน้ำทาหรือพอกแก้ข้อเท้าแพลงและฟกช้ำ

สถานที่ แปลงอนุรักษ์พันธุกรรมพืช 16 โร่
Share this: